فیبر رژیمی که معمولا به عنوان علوفه یا فله نیز شناخته می شود در میوه ها، سبزیجات، غلات سبوس دارو حبوبات یافت می شود. بدن انسان نمیتواند فیبر را هضم کند زیرا فاقد ملزوماتی است که بتواند فیبر را تجزیه کند، اما باکتری های دستگاه گوارش می توانند از فیبر به عنوان منبع انرژی استفاده کنند.

فیبرها به دو گروه محلول در آب و غیر محلول در آب تقسیم می شوند. فیبرهای غیر محلول در آب حجم مدفوع را زیاد و با تنظیم حرکات روده به درمان یبوست نیز کمک می کنند. برای مثال آرد گندم کامل، سبوس گندم، مغزها و برخی سبزیجات مانند لوبیا سبز، کدو سبز و کرفس فیبر غیر محلول دارند.

فیبرهای محلول ، آب را جذب کرده و یک توده ی ژله ای ایجاد می کنند که سرعت هضم غذا را کاهش می دهد و باعث کاهش سطح گلوکز و کلسترول خون می شود. فیبرهای محلول در جو دوسر، لوبیا، نخود فرنگی، مرکبات، سیب، هویج و اسفرزه و بسیاری دیگر از گیاهان یافت می شود.

رژیم غذایی سرشار از فیبر علاوه بر کمک به افزایش حجم مدفوع، فواید دیگری نیز دارد از جمله:

افزایش سرعت انتقال غذا در روده و تصحیح تحرکات روده برای تخلیه ی مواد دفعی.

حفظ سلامت روده با کاهش خطر التهاب دیورتیکول (کیسه ای در روده بزرگ یا کولون که ظاهری متورم دارد)

کاهش خطر ابتلا به هموروئید

کاهش سطح کلسترول

کمک به کنترل قند خون

کمک به کاهش وزن ( کالری کمتر به ازای حجم مشخصی از غذا)

تولید مقدار بیشتر اسیدهای چرب کوتاه زنجیره از فیبرهای پری بیوتیک